Door Tamara Bremer
‘Verbinding’, ik zeg het woord hardop. Mijn dochter van vijf vraagt: ‘wat is dat?’ Ik zoek in mijn hoofd naar woorden die zij begrijpt en zeg: ‘dat is dat je je samen voelt met iemand’. Waarop zij vraagt: ‘heb jij dat?’ Ik antwoord: ‘ja, met jou, je broertje, papa en alle lieve mensen om me heen.’ Op dat moment voel ik een heel warm gevoel in mijn buik en een enorme verbondenheid met haar, mijn dochter. Ze is oprecht benieuwd, luistert echt naar wat ik zeg, heeft geen oordeel en vult niets in. Ze staat ‘open’. En ik voel liefde en verbinding. Wat een rijkdom is het om dat te voelen en te beseffen dat ik dat voel.
Eerder schreef ik een column over warme en koude groei. Zo zijn er naar mijn idee ook warme en koude contacten. Bij koud contact is er meer ‘verkeer’ tussen mensen, bijvoorbeeld pure ruilhandel of een verplicht samenzijn. Koude contacten zijn van buiten opgelegd, bij warme contacten ervaar je een gevoel van binnen. Bij warm contact voel je verbinding.
Ik geloof dat verbondenheid kan helpen bij het leven te leven. Het kan helpen om met moeilijke gevoelens om te gaan, zoals depressie of angst; Het draagt bij aan meer plezier in het leven en werk en helpt om meer voor elkaar te krijgen alleen of in een team. Ik pleit dus voor meer warme contacten….
Kunnen koude contacten ook warme contacten worden? Kun je verbinding opzoeken? Ik denk dat een gevoel van verbondenheid niet ingewikkeld hoeft te zijn. Stap uit de routine en kijk, luister, voel, ruik en proef. En doe dat met aandacht. Wees nieuwsgierig naar jezelf, de wereld en de mensen om je heen! Kijk de vrouw achter de kassa in haar ogen. Vraag iemand die zichtbaar de weg aan het zoeken is of je kan helpen. Glimlach naar je eigen spiegelbeeld. Vraag je geliefde naar zijn dierbaarste herinnering of wat hem vandaag bezighoudt. Vraag je collega wat hij aan het opschrijven is en wat dat betekent. In de mindfulness noemen we deze nieuwsgierige, open blik the beginner’s mind.
Juist in hele moeilijke tijden kunnen mensen zich ontzettend verbonden voelen. Bijvoorbeeld de periode vlak voordat iemand sterft kan als meest waardevolle tijd samen worden gezien, omdat het contact zo puur is. Er zijn geen schilden of imago’s hoog te houden. Het besef van samen-zijn is zoveel groter nu het einde nadert. Een ander mooi voorbeeld van enorme verbondenheid is die tussen een zwangere vrouw en de baby in haar buik. Bestaat er een puurder contact?
Wat zou er gebeuren in de wereld als iedereen zich elke dag een keer opstelt als een nieuwsgierig kind dat het nog niet weet, vanuit the beginner’s mind? Ga jij dit experiment aan?
