Door Tanja Konig
Als ik mijn bureau heb opgeruimd eindig ik altijd met twee stapels: te betalen facturen en te lezen artikelen/tijdschriften/boeken. De facturen zijn zo gedaan. Maar die laatste stapel groeit altijd. Ik kan het domweg niet bijhouden. Domweg, maar mijn “dom” gaat er niet van weg.
Hoe kan ik nu bijblijven als ik niet alles lees! Die stapel confronteert mij met alles wat ik nog niet weet. Dat is echt veel! Ik neem me meestal dan voor om binnenkort het door te lezen, in de trein of zo. Ik zit alleen nooit in de trein.
Dat “binnenkort” duurt dus eeuwig. En op het eind verdwijnt de stapel in de papierbak. Behalve de boeken, dat vind ik zonde. Bovendien lees ik die nog wel (de eerste helft).
Tegenwoordig hebben we nog veel meer informatie dan boeken en tijdschriften. Zo fijn en zo lekker toegankelijk! Ik krijg dagelijks tips van mensen om een bepaald youtube-filmpje te bekijken, of een heel interessante TED-talk. Of een niet te missen aflevering van een TV programma. Zo handig dat je tegenwoordig alles kunt terugkijken! Maar hoe waardevol ook, vaak heb ik geen zin meer in een scherm als ik klaar ben met werken.
Ik hoop maar dat niemand mij betrapt op het niet lezen van al die interessante, belangrijke dingen. Of op het niet bekijken van die informatie-volle en indrukwekkende filmpjes en afleveringen. Ik mis echt heel veel en het is natuurlijk erg nonchalant om dat allemaal niet bij te houden.
(Ik hoop ook dat mensen tijd hebben om deze column te lezen. Anders kan ik beter mijn achterstallige literatuur gaan bijwerken.)
