Door Tanja Konig
We hebben allemaal wel eens of vaker een moment in ons leven dat we ons realiseren dat we keihard werken. Voor prestaties, om aardig gevonden worden, om succesvol te zijn, of in het zorgen voor anderen. We denken dat dit moet. Maar van wie eigenlijk? Je baas? Je klant? Je partner? Je kinderen? Je moeder of vader?
Meestal werken we veel harder dan nodig is. En op een dag realiseer je je dat je dat niet meer wilt. Dat je moe bent van je strijd. Dat het ten koste van jezelf is gegaan. Dat het niet oplevert wat je ten diepste wil: liefde, bestaansrecht.
Dat doet zeer. Je hebt jezelf veronachtzaamd in de hoop eindelijk die liefde te krijgen. Daar kun je over rouwen: over wat je jezelf hebt aangedaan, en over wat je niet gekregen hebt.
Stap daar niet te snel overheen. Want als je geluk hebt, brengt het je bij de oorspronkelijke pijn van de voorwaardelijke liefde. Als je die pijn kunt aanvaarden, krijg je de kracht en ben je vrij om te handelen in liefde voor jezelf.
